Komeza

Lieve familie en vrienden

De voorbije week zaten we in de helft van ons Rwandese avontuur. We kunnen nu al terugkijken op een enorm boeiende periode en gaan gewoon verder (komeza). Dit woord kennen we vooral van de aanmoedigingen die gebruikt worden tijdens de bevalling, maar dit geheel ter zijde.

Er werd weer hard gewerkt in Muhima hospital en we namen de Vlaamse studente geneeskunde Eline onder onze vleugels. We leggen het allebei nogal graag uit aan andere studenten en als dat in het Nederlands kan dan is dat nog zo gemakkelijk. Eline ontpopte zich in ‘no time’ tot een echte doula en steunde de vrouwen in arbeid intensief. Ik keek en zag dat het goed was.

Rani kon de voorbije dagen extra nagenieten van ons weekendje Nyungwe door een verkoudheid die ze daar opgelopen heeft. De mensen die mij goed kennen weten dat mijn favoriete badkameritem de neusspoelkan is. Ik kan er urenlang over praten en beveel het jong en oud aan. Ook Rani heeft dit geniale object getest en goedgekeurd. Aangezien onze blog populair blijkt te zijn wil ik mijn missie bij deze verderzetten en iedereen die een ‘snotvalling’ voelt opkomen naar de apotheker sturen om zo’n kannetje te kopen. In apotheek Beckers in Herdersem schijnt de bediening uitzonderlijk goed te zijn. (Sorry voor de mensen die deze ‘inside joke’ niet begrijpen.)

Dit weekend werden we uitgenodigd bij Alphonse, de nachtbewaker van het klooster. Hij was meer dan een uur te vroeg om ons te komen halen en samen naar zijn huis te wandelen. Wie denkt dat alle Afrikanen altijd te laat zijn en nooit stress lijken te hebben moet zijn mening eindelijk eens herzien. Alphonse is een stipte man die zijn afspraken nakomt en duidelijk zenuwachtig was voor ons bezoek. En hij is lang niet de enige met zo’n karakter. Tijdens onze tocht werd de weg steeds smaller en hobbeliger. De huisjes werden kleiner en het uitzicht was prachtig. We werden hartelijk onthaald door de familieleden van Alphonse. Dit bleken er meer te zijn dan we ons laten vertellen hadden. Er bleven mensen komen en gaan en de frisdrank vloeide rijkelijk. Op vraag van de familie volgde een uitgebreide fotoshoot om een mooi aandenken te hebben aan deze bijzondere dag. We voelden ons als Filip en Mathilde op staatsbezoek in Rwanda.

Vandaag hadden we een afspraak met onze stagebegeleider uit België, Hilde De Grave. Zij woonde en werkte vier jaar lang in Rwanda en vertrok kort voor het uitbreken van de genocide. Tijdens een gezellig etentje luisterden we vol bewondering naar haar verhalen en we stonden nog maar eens versteld van haar uitgebreide kennis. Daarna hadden we elk een individueel gesprek over onze stage en kregen we een positieve evaluatie. Rani hoeft dus geen volledige dag te stressen wanneer haar punten de volgende keer online zullen staan. Wat een opluchting voor haar familie en vrienden!

Onze laatste week in Kigali breekt aan en we zien nu al een beetje op tegen het afscheid van de vroedvrouwen in Muhima hospital. Het liefst van al zouden we ze allemaal meenemen in onze valies naar België, maar onze wegen zullen onherroepelijk scheiden. We houden onze zakdoek in de aanslag…

Kusjes van Lotte (en kuchjes van Rani)