Imbaraga

Bonjour!

Week vijf is voorbij gevlogen. Maandagavond begonnen we vol goede moed aan onze laatste nachtshift in Muhima hospital. Het was alweer een vruchtbare shift voor ons beiden; op een bepaald moment werden er drie baby’s geboren op slechts vijf minuten tijd. Zweten geblazen dus! Nadien volgden nog twee dagshiften en onze korte werkweek (dat mag ook eens) zat er op. Tijd voor ontspanning. Of niet soms?

Nadat Lotte vrijdagochtend wat praktisch werk verricht had voor onze volgende uitstap en ik mijn schoonheidsslaapje had afgerond, konden we ons klaarmaken om te vertrekken naar het mooie Nyungwe Rainforest. Dat klaarmaken duurde net iets langer dan verwacht… Het was de eerste keer sinds onze aankomst in Rwanda dat er geen stromend water was. Een ochtendwasje met een emmertje water van de voorraadton was de oplossing. Er stond ons een lange busrit van ongeveer zes uur te wachten en we keken er al naar uit om de gezonde lucht van het regenwoud te kunnen inademen!

Het laatste deel van de rit konden we genieten van een prachtig uitzicht en moesten we de vele bochten in de weg erbij nemen. Een maaglediging (van mezelf) later kwamen we, een halte te laat, in ‘the middle of nowhere’ aan waar de chauffeurs van de mototaxi’s stonden te springen om ons weg te voeren naar onze ‘guesthouse’. Lotte en ik waren in het begin van ons verblijf al overeengekomen dat we ons leven niet gingen riskeren op dergelijke mototaxi’s maar deze keer zat er niets anders op. Met een bang hartje kropen we achterop, op weg naar onze slaapplek. Van grenzen verleggen gesproken. Na aankomst gingen we opgelucht slapen op een verrassend dikke matras.

Volledig geëquipeerd en met een volle maag gingen we (alweer met de mototaxi) naar het startpunt van onze eerste wandeling.  We kozen meteen voor de moeilijkste wandeling, de ‘Imbaraga (kracht) Trail’, we zijn immers jong en houden van wat uitdaging. Aansluitend deden we de ‘Canopy Walk Trail’, op een hangbrug die boven een deel van het regenwoud hing. Die dag wandelden we zes uur met af en toe een korte pauze (lees: maximum 5 minuten) aangezien onze gids deze wandeling deed alsof het niets was. Heel wat apen (zie foto’s!) en vogels later werden we verrast door een heuse stortbui. Alhoewel, ‘verrassen’ was het niet echt aangezien het een ‘regen’-woud is! Als twee verzopen waterkiekens keken we tijdens de rit terug al uit naar een warme douche en kwamen we totaal onverwacht twee chimpansees tegen. Alweer chance voor ons, want normaal moet je hier 90 USD betalen om er eentje te kunnen zien.

De tweede dag wandelden we naar de grootste waterval van het woud en vertrokken we terug richting Kigali. De bus nam een andere route, ik content, maar jammer genoeg was deze niet perse met minder bochten… Al heeft mijn maagje deze keer prima werk geleverd.

We hebben enorm genoten van de voorbije week en sloten deze af met een groot ‘wasevenement’ (dat moet ook gebeuren natuurlijk). Ik kijk er alvast naar uit om niet elke dag de bloedvlekken uit mijn stagepakjes te moeten schrobben en ik heb nóg meer respect gekregen voor het huishoudelijke werk van mijn mama de voorbije twintig jaar, al heeft die natuurlijk wel een wasmachine.

Kusjes

Rani (en Lotte)