Ubaho rimwe gusa!

Met een fijn weekend in het vooruitzicht begonnen we maandag vol goede moed aan onze tweede week in het gezondheidscentrum. We draaien ondertussen al goed mee en stilletjes aan beginnen we de namen van onze enthousiaste collega’s te onthouden. Geef nu toe, Aloysie, Providence en Médiatrice, dat zijn toch geen simpele namen? De verzamelde babykleertjes beginnen ook hun weg te vinden naar de mensen die ze nodig hebben en we konden de medewerkers hier met fierheid melden dat we het gevraagde materiaal gevonden hadden. Wanneer we het overhandigden voelden we ons net de kerstman (al hebben wij hier niet het gevoel dat Kerst er aankomt door het warme weer). De dankbaarheid en de blije gezichten zullen ons altijd bijblijven. Deze week hebben we tot onze grote blijdschap ook een aantal bevallingen gedaan. Het was fijn om met de mannelijke vroedvrouw samen te werken en we waren aangenaam verrast door de grote voorraad medicatie die er voorhanden was in de verloskamer.

Gilbert de gekko houdt me nog steeds gezelschap in mijn kamer en waakt ondertussen over mijn kleerkast. ’s Nachts wordt een anoniem beest boven het valse plafond in mijn kamer wakker. Dit beest vindt het zeer fijn om rond te trippelen en te krabben terwijl ik probeer te slapen. Mijn grootste zorg is dat anoniempje wel eens door het gat in mijn plafond zou kunnen vallen. Laten we maar niet denken aan de gevolgen hiervan…

Vrijdag vertrokken we terug naar het Nyungwe Rainforest om er de volgende dag de fameuze ‘chimptracking’ te doen. Wat waren we beiden gelukkig toen we de eerste chimpansee hoog in de bomen zagen, maar toen sloeg het noodlot toe… Het begon te regenen en de kans om chimpansees te zien is dan zo goed als onbestaand dus moesten we reeds terugkeren, of dat dachten we toch. Het klaarde snel op en de trackers, dit zijn mensen die een hele dag in het regenwoud lopen om de chimpansees te volgen, lieten weten waar er zich een groep bevond. Enkele schuifbewegingen, stuikjes over stenen en planten in mijn gezicht later zagen we de chimpansees. Ditmaal was het een hele troep, we konden enkele mooie foto’s (ook op de blog terug te vinden natuurlijk) en filmpjes maken en keken vol bewondering naar hun manier van bewegen en zijn.

Vandaag, zondag, was het tijd voor een langverwachte trip naar het befaamde Kivu meer. Met onze lokale gids vertrokken we met een bootje het meer op, op weg naar enkele mooie eilandjes. Op het Napoleon’s Island, genaamd naar hem omdat het eiland op zijn hoed zou lijken, zagen we duizenden vleermuizen en hadden we een prachtig uitzicht over het meer, Congo en de stad Kibuye waar we momenteel verblijven. We hadden ons voorgenomen om niet te zwemmen in het meer maar de gids kon ons dan toch overtuigen. ‘Ubaho rimwe gusa’ (je leeft maar een keer), dachten we en met een klein hartje, door de schrik voor de vissen die aan mijn lichaam zouden komen, zwom ik dan toch enkele meters met nadien een welverdiende pauze in de zon.

Morgen keren we terug naar Rukoma Sake om er dinsdag terug stevig in te vliegen. Volgend weekend, reeds het laatste in Rukoma, blijven we ter plaatse om er echt eens zoals onze medezusters te leven. Wij zullen er alles aan doen om jullie zondag alweer een blogbericht te bezorgen.

Heel veel groetjes

Rani (en Lotte)